via Castro verde naar Silves

Woensdag 2 maart 2022: We hebben vanmorgen Golegã verlaten en zijn ong. 250 km naar het zuiden gereden. Het eerste dorp waar we doorheen reden, Chamusca, had een wel erg smalle hoofdstraat, de oplossing om alle verkeer veilig te verwerken was een verkeerslicht: je laat elke richting om beurten even rijden; zo maak je tijdelijk eenrichtingsverkeer van 100 meter straat. Het begon al met een brug naar het dorp: die was al te smal voor 2 baansverkeer, dus ook daar een verkeerslicht om het verkeer te regelen. In het dorp lag een arena voor stierengevechten.

De route liep door dun bevolkt gebied, af en toe een dorpje. Wel afwisselend landschap: vlak met weilanden en vee, heuvelachtig met grote velden druivenstruiken, pijnbomen, kurkeiken, droge zandgronden en soms een rivier of een ven. Veel ooievaars en ooievaarsnesten onderweg, wel opvallend dat er alleen nesten zijn in de buurt van boerderijen en dorpen. Rond het middaguur wilden we ergens een broodje met koffie als lunch, maar de wegrestaurantjes waren echte chauffeursrestaurantjes: alleen mannelijke bezoekers en alleen een warme maaltijd volgens dagmenu. Uiteindelijk in de koffiehoek van een grote supermarkt koffie en een tosti besteld; de tosti bleek een broodje te zijn. Kleinigheidje blijf je houden. In dezelfde supermarkt ook maar gelijk brood voor morgenochtend gekocht. De laatste 30 km voerde ons over een vrij smalle hobbelige weg. We passeerden een ven met daarin meerdere lepelaars en een paar andere watervogels. Op de camping verblijven ongeveer 25 campers en een paar caravans, meerdere Finnen om te overwinteren. Sommige campers met hun bewoners hebben we hier eind oktober al gezien. Er woont ook een man in een tentje, hij woonde daar al eind oktober. Het was vandaag mooi zonnig weer, ong. 19 graden, we hebben nog even buiten kunnen zitten. Onze huidige camping buurman komt uit Bergen op Zoom.

Vrijdag 4 Maart 2022:Gisteren begon de dag mistig en koud. Een soort rustdag dan maar. Even naar het dorp gewandeld en op een terras, uit de wind in de zon, wat gedronken. Boodschappen gedaan in de supermarkt.

Vanmorgen begon de dag zonnig maar koud: om 08.00 was het 7,5 graden. Na het ontbijt zijn we 90 km naar het zuiden gereden, Silves was ons doel. We hadden van andere reizigers gehoord dat het in heel de Algarve en ook in Silves heel erg druk is, moeilijk een plekje om te verblijven te bemachtigen.

Er zijn in Silves geen campings, wel 3 camperparken. Iets na tienen waren we bij het park van onze voorkeur, helaas hadden die geen vrije plek. Om half elf hadden we het geluk om ons te installeren op een camperpark bij het centrum en aan de rivier. Wij hadden een van de laatste vrije plekjes voor vandaag. Tegen de avond stonden er 8 wachtenden op de parkeerplaats voor dit camperpark.

De Rivier die door Silves loopt is de Arade Rivier die uitmondt in de Atlantische Oceaan. Eb en vloed hebben invloed op de waterstand in de rivier; dus ook de rivier heeft duidelijk hoog en laag waterstanden. Bij hoog water komen er soms toeristenbootjes vanuit Portimao op bezoek.

Er wonen veel meeuwen bij de rivier; de kleine mantelmeeuw jaagt achter de ruim aanwezige kokmeeuwen.

In een van de restaurants hier is het Singermuseum: het museum bestaat uit een wand vol oude Singer naaimachines.

We waren hier in November 2021 ook een paar dagen, sommige kampeerders van toen staan er nog steeds. De 91-jarige die eind oktober met een camper hierheen was gereden, is per vliegtuig terug naar Nederland, hij durfde de terugreis met de camper niet meer aan.

Door heel Portugal zagen we wel ooievaars, maar hier vliegen ze nog steeds massaal rond, soms zie je ze slepen met takjes om een nest te bouwen.

Op de tot nu gereden binnenlandroutes vallen de verlaten, leegstaande en soms zelfs vervallen huizen op. In Sommige dorpen staan veel verlaten huizen.

Uit de wind en in de zon was het vandaag toch nog aangenaam buiten zitten.

Zaterdag 5 maart 2020:Vanmorgen scheen de zon en was het buiten best aangenaam. Vanaf 14.00 regent het behoorlijk door en is het flink afgekoeld. Volgens de voorspellingen houdt het vanavond op met regenen en wordt het morgen een zonnige zondag.

Coimbra en Golegã

Vrijdag 25 februari 2022: Een hele rustige nacht op de gemeentecamping in Vila Real. Het sanitair op de camping is heel oud, maar alles werkt en is schoon. De kraantjes in de douches zijn wel bijzonder, er valt niks te regelen, ze kunnen open en dicht. Er komt wel een enorme waterstraal uit de douchekop en het douchewater was luxueus warm.

Er kwamen al vroeg 2 mannen schilderen en bladeren opruimen op de camping. We zijn via een bergachtig gebied naar het 200 km zuid-westelijker gelegen Coimbra gereden. Vila Real uitkomen ging niet echt snel, Tom Tom was van slag en stuurde ons een woonwijk in, in plaats van de stad uit.

Het landschap was behoorlijk bergachtig, overal staan bloeiende Mimosabomen. Soms hele Mimosa bossen. Een prachtig gezicht die bloeiende Mimosa. We passeerden weer een stuwmeer met voldoende water, in de rivier de Mondego. Vanaf Penacovo reden we door een rivierdal, langs de Mondego rivier. De weg was niet breed en erg bochtig. In veel bochten was het wegdek vuurrood geschilderd, mogelijk om aan te geven dat het een gevaarlijke bocht is? Een mooie rit door een mooi dal: veel bloeiende Mimosa langs de rivier.

Op de camping zijn ong. 20 medekampeerders aanwezig. Het weer was beter dan voorspeld, het zou bewolkt, fris en mogelijk buiig zijn, maar het was onbewolkt , zonnig en ruim 19 graden. We zijn met de bus naar het centrum gegaan. Daar was het gezellig druk, veel groepen studenten in de straten en de terrassen goed gevuld. We wilden terug met de bus, en die kwam inderdaad op tijd, echter volgens de chauffeur moesten we ergens bij een park opstappen. Toen zijn we maar met de taxi terug gegaan, is wat duurder dan de bus, maar we waren wel binnen 10 minuten terug op de camping.

Zaterdag 26 februari:Vandaag was het bewolkt en erg fris, er vielen af en toe wat regendruppels. We zijn naar een 2 km verderop gelegen overdekt winkelcentrum gelopen. Een heel groot winkelcentrum bij het voetbalstadion. Erg druk was het alleen op de restaurant etage: daar zitten meerdere restaurantjes die de zitplaatsen delen. Elk restaurantje heeft een afhaalbalie. Het zijn vooral fastfood eettentjes en een broodjes zaak. Er zitten veel wat duurdere zaken in het centrum, weinig leegstand gezien.

Na een tosti met koffie zijn we terug gelopen naar de camping. Onderweg boodschappen gedaan in een grote supermarkt.

Er staat tegenover ons een enorm grote camper, formaat lijndienstbus, er hoort een aanhanger bij met daarin een motor en 2 fietsen. Het geheel behoort aan een aardig Frans echtpaar. Zij gaan morgen met de motor op verkenning in de regio.

Zondag 27 februari 2022: Vanmorgen begon de dag erg mistig. Rond 10.00 verdreef de zon de mist en gelijk werd de temperatuur ook aangenaam. We zijn gaan tanken bij het tankstation net buiten de camping. Het was er vreselijk druk. Vervolgens naar het dorpje Golegã gereden. Zondag, dus niet druk op de weg. Lente is duidelijk in aantocht: bloeiende magnolia’s, narcissen, meizoentjes maar ook spaanse margrieten en heel veel bomen met witte en roze bloesem. Er vliegen veel vlinders, witte, gele en een paar andere kleuren. Golegã heeft een bijzonder mooi aangelegd en goed onderhouden gemeentecamping. De camping ligt achter de kerk en pal tegen het centrum aan.

Er staan nog 5 andere Nederlanders en 5 andere nationaliteiten op de camping. Naast de camping is een wei waarin paarden af en toe hun rondjes lopen.

De camping heeft geen wasmachine, we zijn naar het wasmachine eiland bij de supermarkt gefietst. 8 kg was in een half uur schoon voor 4 euro. Een droger is er ook, 2 euro per 20 minuten, maar die hebben we niet gebruikt. Om 16.00 hing de was aan de lijn.

Er zijn diverse restaurants in het dorp, helaas allemaal gesloten op zondagavond.

De zon scheen heel de dag uitbundig, en de temperatuur was aangenaam; eindelijk kon de korte broek weer uit de kast.

Maandag 28 februari 2022:Vandaag zonnig en vanmiddag 22 graden. Voor nu geweldig weer. De was is droog en opgeruimd. We schijnen in de paardenhoofstad van Portugal te zijn. Veel paarden, ook op straat en alles in het teken van het paard, zelfs de bushalte bordjes. Bijzonder: Rode bietenbroodjes in de supermarkt.

Je kunt alleen op en af de camping tijdens receptie uren. Buiten die tijden is een groot toegangshek op slot. Een voetgangerspoortje te openen met een pasje is er wel.

We hebben vanochtend op weg naar de supermarkt een kringloopwinkel bezocht, er stonden best leuke en soms onbeschadigde spulletjes, maar wij vonden alles wel duur voor een kringloper. Daarna een rondje door de straatjes gefietst; smalle straatjes met typische huizen uit de streek, meestal goed onderhouden, maar soms bouwvallen. De kerk heeft een heel mooi bewerkte hoofdingang, het interieur is sober. Rond het altaar zijn de koor-muren betegeld, bijbelse taferelen voorstellend.

Op de camping is een Iers stel aangekomen, hun caravannetje was bij het begin van de coronapandemie achtergebleven op de camping, ook de auto was achtergebleven en het stel was halsoverkop terug gevlogen naar huis. Nu zijn te terug in Portugal.

Het lijkt alsof er iets van carnaval wordt gevierd hier: toen de school uitging liepen er verkleedde en beschilderde kinderen en sommige ouders over de straat.

We zijn vanmiddag even wat gaan drinken op het enige terras op het plein bij de kerk. Het was er niet druk en we moesten onze drankjes zelf halen; de serveerster had het druk met haar telefoon.

Vanavond zijn we op dezelfde plek gaan eten, maar dat was niet echt een succes: een beperkte menukaart in het Portugees, een serveerster die alleen Portugees spreekt en nogal ongeinteresserd overkomt. Het bestelde vleesgerecht was in orde, maar er zijn helemaal geen groenten bij of bij te bestellen. Na half acht raakte het restaurant helemaal vol. Toen we om de rekening vroegen kwam die niet, pas toen we een tijd later aanstalten maakten om op te stappen bracht de serveerster de rekening. Er was nog een Nederlander om te eten, de man liep vanuit Lissabon de Caminho de Santiago(de Compostella), een van de Europese pelgrim routes naar Santiago.

Dinsdag 1 maart 2022:Weer een heerlijk zonnige dag met een lekkere temperatuur. Ergens in een straatje bij een oud huis ontdekten we heel veel zwaluwnesten, sommige nesten waren bewoond en de zwaluwen vlogen af en aan. In het dorp ligt een groot veld geschikt voor aktiviteiten met paaren met veel publiek, naast het plein ligt een soort paardenpension waar men ook gastenkamers heeft.

Al fietsend door het dorp kun je zomaar opeens paard en wagen tegen komen of zomaar iemand die zich verplaatst per paard.

Het is erg droog, dus soms wordt er beregend. Er staan koolplanten van 1.5 meter hoog, soms zelfs bloeiend. Nooit eerder gezien. Schapen en geiten hebben hier al nakomelingen er lopen lammetjes en mini-geitjes bij de moeders.

In de avond zijn we gaan eten in een klein restaurant, attente bediening, heerlijk eten en niet duur. We konden wijn niet per glas krijgen, moet minimaal per ½ liter besteld worden.

Naar Portugal

Woensdag 24 februari:Vannacht had het niet gevroren, koud was het wel. Geen zon te zien vandaag, veel wolken heel de dag. We zijn via een leuke route naar Vila Real in Portugal gereden. Het eerste stuk, tot Ledesma was behoorlijk saai. Veel landbouw en wat veeteelt. Wat opviel waren de lammetjes die er al bij de schapen liepen. Er waren ook koeien die vergezeld werden door kalfjes.

In Ledesma stond naast een oude voetgangersbrug een middeleeuws kapelletje, helaas op slot.

Het stadje zelf ligt op een heuvel.

Voorbij Ledesma woonde een kolonie ooievaars in de bomen. Veel nesten in bomen langs de rivier en in elk nest zat wel een ooievaar.

De lente is hier wel begonnen; wit- en roze bloeiende bomen, overal de mimosa in bloei.

We rijden langs het Embalse de Almendra , een vrijwel leeg stuwmeer. Dicht bij de stuwdam staat nog wat water. Inmiddels is het landschap veranderd, heuvelachtiger met veel keien en stenen. Het volgende stuwmeer wordt gevoed door de rivier de Douro, er staat voldoende water in om ook de rivier verder te laten stromen. De Rivier de Douro vormt daar vele kilometers de grens tussen Spanje en Portugal. Een echte grensovergang hebben we niet gezien. We hebben de zeer bochtige weg vervolgd. In Portugal is het een uur vroeger dan in Spanje, we waren dus al op tijd in Portugal.

We zijn gestopt in Vila Flor, een heel mooi oud dorpje. We kwamen terecht in een leuk en gezellig aandoend theecafe dat wordt gerund door 2 jonge dames. We hebben er een tosti en koffie genomen als lunch. Daarna hebben we nog even door het dorpje gelopen, de kerk bezocht en daar een kaarsje opgestoken. De kerk was niet groot, maar had een bijzonder altaarstuk en wat mooie zijaltaartjes. Bij de doopvont is een afbeelding, gemaakt van beschilderde tegeltjes, van Johannes de doper die iemand doopt. Net buiten het dorp zagen we een bushokje met een open haard. Toch wel bijzonder.

Na de lunch onze tocht vervolgd naar Vila Real. De camping ligt dicht bij het centrum. Vriendelijke receptioniste op de camping. Wij zijn de enige gasten.

We zijn naar het centrum gelopen, maar daar was het erg rustig. Er zijn best veel winkeltjes, en goed onderhouden straatjes. Te koud voor terrasjes vandaag, dus zijn we in een cafeetje wat gaan drinken. We bestelden een glas witte wijn en een glas bier, we kregen 2 glazen bier. De serveerster verstond Fino ipv Vinho en Fino betekent blijkbaar ook bier. Gelukkig smaakte het bier goed.

Op de terugweg nog in een kerk gaan kijken, een overdadig ingerichte kerk: veel goudkleurige versieringen. Er was een goed bezochte eucharistieviering bezig. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet best. Fris en buien.

Salamanca

Woensdag 23 februari 2022: Maandagochtend werden we wakker van de regen die op het camperdak tikte. Na ons ontbijt zijn we vertrokken vanuit Urrugne naar Salamanca. Tot Burgos bleef het regenachtig, vanaf Burgos scheen de zon. Alle landerijen en weilanden tot Burgos waren mooi groen door de groeiende gewassen en er was duidelijk veel regen gevallen; alle beken en sloten waren goed gevuld en hier en daar stond nog water op de akkers. We hebben in de buurt van Burgos een broodje met koffie als lunch gegeten. De kokkin van het wegrestaurantje hield wijzend naar het broodje een heel verhaal in het Spaans, geen idee waar het over ging. Vervolgens vroeg de kassière in haar beste Engels of het broodje (serrano ham/camembert kaas) warm gemaakt moest worden. Deze combinatie opgewarmd vinden wij niet lekker, dus tot haar verbazing wilden we het broodje gewoon koud.

Na Burgos had het duidelijk minder geregend en nog zuidelijker stond er ook geen water meer in de sloten. Op de akkers stonden de regeninstallaties klaar voor gebruik en bij Valladolid werd er zelfs hier en daar beregend.

Veel vrachtverkeer op de weg, verder best rustig, dus we konden goed doorrijden. We passeerden 1 Nederlandse camper. Er vlogen hier en daar veel roofvogels boven de velden, opeens vloog er eentje voor de camper door, tenminste dat was de bedoeling van de vogel, maar hij vloog met een klap tegen onze voorruit. Gelukkig bleef de ruit heel en kwamen wij met de schrik vrij. Vermoedelijk heeft de vogel de klap niet overleefd.

Voor de camping bij Salamanca moet je inchecken bij de receptie van het bijbehorende hotel. De man bij de receptie wilde onze beider paspoorten zien, ik zei dat ik die nu even niet bij de hand had omdat deze camping onze gegevens heeft en daarom nooit ons paspoort nodig heeft. De man vroeg hoe we dat dan deden met vliegreizen, ik zei dat we niet vlogen, realiseerde me pas later dat hij dacht dat we helemaal geen paspoort hadden. Nou ja, als we dan volgende keer maar een paspoort konden tonen besloot hij.

Meerdere Engelsen op doorreis op de camping, een paar fransen en wij. Een aantal reeds op weg naar huis, anderen zoals wij op zoek naar de zon. We hebben nog even in de zon gezeten, daarna koelde het ook snel af.

De nacht van maandag op dinsdag heeft het gevroren, om 08.00 was het 2 graden, het gras was wit. Gelukkig scheen de zon.

Om 11.00 zijn we naar Salamanca centrum gefietst, handschoenen nodig want het was nog fris. De fietsen ergens bij de kathedraal aan een boom vastgemaakt. Er liggen een paar universiteitsgebouwen in de buurt van de Kathedraal en dat levert een straatbeeld met veel studenten op. Er leek ook een groep priesterstudenten rond te lopen, jonge mannen in witte enkellange “jurken” en een zwarte trui. Even later vroegen we iemand om een foto van ons samen te maken. Het bleek een Nederlands stel en we raakten aan de praat. Bleek het stel van de Nederlandse camper die we gisteren voorbijgereden waren. Zij stonden iets verder buiten de stad op een camping en waren met de bus naar het centrum gekomen. Na een tijdje gingen zij op zoek naar de Romeinse brug, wij gingen verder de stad in. We bezochten Salamanca al een paar keer eerder, het blijft een leuke stad met hele mooie gebouwen. Het was overal gezellig druk. Na enen zijn we op een terras op de Plaza Mayor gaan zitten voor een drankje en een broodje. De Plaza Mayor is een plein volledig omringd door mooie oude gebouwen, een ervan is het gemeentehuis. Er zijn een paar toegangspoorten tot het plein. De zon scheen en er was geen wind. We kregen bij ons drankje een schaaltje gevuld met een soort rode saus ratatouille met een stukje brood. We vonden het niet echt lekker. Toen we goed en wel zaten doken de Nederlanders van eerder die morgen op en vroegen of ze erbij mochten komen zitten. Ook zij waren toe aan een drankje en lunch. Het was heel erg gezellig en opeens was de middag om, zaten we in de schaduw en kregen we het koud. We zijn daarna ieder weer onze eigen weg gegaan. We zijn nog even naar een klooster gefietst, maar dat bleken we jaren geleden al bezocht te hebben.

Vervolgens boodschappen gehaald bij de Lidl. Terug op de camping was het inmiddels te koud om nog buiten te zitten. Bijna alle Engelsen zijn verder gereisd, medeovernachters nu Duitsers, Fransen, een Spanjaard.

Afgelopen nacht heeft het weer gevroren, vanmorgen gelukkig weer zonnig. Vanmorgen op ons gemak opgestart met een heerlijk warme douche in het koude gedateerde sanitairgebouw. Alleen het herensanitair is open, damesgebouw wordt gerenoveerd. Corona is nog lang niet vergeten hier: de helft van de toiletten is open, zo ook de douches, om en om, op ruime afstand van elkaar.

Hoewel een mondneusmasker alleen binnen verplicht is, kunnen veel Spanjaarden geen afscheid nemen van dat ding. Er lopen nog veel mensen met mondneusmasker rond op straat.

Rond de middag zijn we weer naar het stadscentrum gefietst, deze keer via een eiland in de rivier.

Op dat eiland was het blijkbaar boomplantdag: er waren grote groepen schoolkinderen bomen aan het planten. We hebben onze fietsen deze keer bij de Romeinse brug gezet en zijn vandaar de stad in gelopen. Er zaten hier en daar straatmuzikanten, dat klinkt toch altijd heel gezellig. Een jongeman bespeelde een bijzonder instrument dat een heel mooi geluid geeft. Hij bespeelde een Hang. De Hang (of soms Hang-drum; Handpan) is een relatief nieuw percussie-instrument dat eruit ziet als een vliegende schotel. Ze bestaat uit twee op elkaar geplaatste sferische schalen van staal.

We hebben op een terras op het Plaza Mayor weer een drankje en lunchhapje genomen. Deze keer kregen we bij het drankje een bakje chips en 2 bakjes ratatouille. Het plein was weer gezellig druk, veel beweging, dus leuk om mensen te kijken. De gemeentewerker kwam weer regelmatig met zijn stofzuigerkarretje om papiertjes en andere rommeltjes op te ruimen. Op een toren zat een ooievaar te klepperen op zijn nest en dat alles bij 18 graden en een stralende zon.

Terug op de camping zijn weer nieuwe overnachters aangekomen, deze keer ook 3 nederlandse stellen. We verblijven ook aankomende nacht weer met 13 medekampeerders hier.

We hebben wat opgeruimd, morgen gaan op weg naar Portugal.

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

De winter loopt op zijn eind, wij hebben tot nog toe het geluk gehad zonder corona-infectie de winter door te komen. De inentingen van Bubbles zijn weer up to date, onze kippen zijn verhuisd en het kippenhok is afgebroken. Tijd om even op zoek te gaan naar wat zon.

Zondag 20 februari 2022: Er is de laatste 2 weken gewerkt aan onze keuken; plafond eruit en nieuwe elektraleidingen aangelegd als voorbereiding voor vernieuwing van onze keuken in mei. Voorlopig liggen de werkzaamheden voor de keukenverbouwing stil, we zoeken even de zon op. Vrijdag avond woedde er een fikse storm in Nederland, de storm had zelfs een naam: Eunice. Het kinderspeelhuisje was weggewaaid, dat hebben we voorlopig maar binnen gezet. Een deel van de dakbedekking van ons tuinhuisje was kapot gewaaid, verder gelukkig geen schade, zodat we zaterdagmorgen konden vertrekken voor een voorjaarsreisje naar zuid Europa. We vertrokken begeleid door de zon. Het was zaterdag, dus niet echt druk op de weg. Antwerpen was heel rustig en we reden binnen 2 uur door Belgie heen. Parijs was best wel druk met veel oponthoud, en wat op viel: er ligt verschrikkelijk veel vuil langs de wegen rond Parijs. Een triest beeld zijn ook de “kartonnen dozen” wijkjes overal naast de rondweg bij Parijs; in elk vrij hoekje bij de autoweg staan zelf gefabriceerde verblijven van planken, karton en doeken waarin tussen alle rommel mensen wonen.

In de buurt van Orleans zagen we een kudde ree-en grazen, ergens anders waren veel konijnen in de weer. De Fransen hebben voorjaarsvakantie, maar toch konden we goed doorrijden.

We hadden eerder deze week via internet in de buurt van Poitiers een tafeltje in een restaurant gereserveerd. Een zeer populair restaurant blijkbaar want tegen 20.00 liep het restaurant helemaal vol. Daar de reis goed ging waren we ruim op tijd bij het restaurant. We hebben er heerlijk gegeten.

Vervolgens 13 km noordelijker naar een camperplaats bij het Lac de Saint Cyr. De vorige keer dat we daar wilden overnachten ging de slagboom niet open, deze keer opende de slagboom onmiddellijk bij aanbieden van onze kaart. We waren niet de enige bezoekers, we hebben er overnacht met nog 13 andere campers. Het was er doodstil vannacht, maar vanmorgen waren er er al op tijd recreanten bij het naastgelegen meer: wandelaars, mensen die de hond kwamen uitlaten etc.

Bij vertrek vanaf onze slaapplaats richting Spaanse grens kwamen we in een naastgelegen dorpje langs een prachtig kasteel. Kasteel Dissay, het dorpje zelf heeft hele smalle straatjes en veel oude huizen in het centrum. Het kasteel is in gebruik als hotel met Spa en heeft een sterren restaurant. Het geheel zag er mooi onderhouden uit.

Op zondag mag vrachtverkeer in Frankrijk niet rijden, op wat uitzonderingen na. Rustig op de weg dus, maar wel regelmatig regenbuien. De ruitenwissers maakten een raar geluid, ze werkten wel, maar er was duidelijk iets mis. Eenmaal aangekomen op de camping in Urrugne bleek de ruitenwissermotor los te zitten. Inmiddels is het mankement verholpen. Het is behoorlijk druk op de camping, voornamelijk Fransen. Net na zessen kwam er nog een camper uit Slovenie, ook zij zijn op weg naar Portugal.

Wij zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Martine en Thieu